Wydrukuj tę stronę

Program wychowawczy

PROGRAM WYCHOWAWCZY

OPIS PROGRAMU

To program oparty na wieloletnich obserwacjach zachowań dzieci i osiągnięć związanych z rozwojem społecznym i emocjonalnym. Aby uniknąć ewentualnych możliwych potknięć życiowych naszych wychowanków w życiu społecznym, dać im większe szanse rozwoju, pragniemy wykorzystać każdą chwilę i dany nam czas już teraz na pracę nad pełnym rozwojem poznawczym i społecznym.

Ugruntowanie pojęć i zasad współżycia w społeczeństwie da mocne podstawy do przyszłego życia zgodnego z obowiązującymi zasadami. Złe rezultaty przynosi działanie dorosłych w stylu autokratycznym, szafowanie przez nich ocenami hierarchizującymi, wzmaganie przez dorosłych niezdrowej rywalizacji wśród dzieci, przesadna troskliwość o ład i porządek, nadmierny liberalizm, moralizatorstwo, bezwzględne wymuszanie zachowań akceptowanych tylko przez dorosłych. Znacznie lepsze jest aby poprzez własne doświadczenia i poznanie dziecko uznało zasady współżycia międzyludzkiego jako własne i niepodważalne. Rola nauczyciela to rola osoby tworzącej warunki i klimat.

Przyjmując panujący powszechnie system wartości oraz wiek rozwojowy dzieci określamy zasady i normy postępowania ważne dla  dziecka i społeczności przedszkolnej oraz poza placówką. Pragniemy u dziecka wybudować przez czas obecności w przedszkolu system wartości oraz umiejętności życia w grupie oraz powstanie własnego pozytywnego wizerunku.

Dziecku w wieku przedszkolnym zdarzają się drobne konflikty lub agresja słowna oraz czynna. Dobrze, że są to zjawiska krótkotrwałe łatwe do wytłumaczenia i zażegnania. Jednak zależy nam na pełnym wpojeniu zasad, reguł, kontroli emocji, aby nawet te przypadki zminimalizować lub wykluczyć. Przekonanie o racji takiego postępowania powinno stać się wartością samego dziecka, a nie normą wciskaną im przez dorosłych lub społeczeństwo. Dlatego tym programem uda się też zniwelować popełniane błędy wychowawcze przez nauczycieli.

Przyczyną wielu konfliktowych sytuacji, zachowań, jest często egocentryzm dziecięcy, błędy wychowawcze rodziny, chęć dominacji. Dlatego jest to ten czas aby z egoisty powstał człowiek tolerancyjny, wrażliwy na drugiego człowieka, troskliwy posiadający własny sposób radzenia sobie z emocjami i własny system wartości i oceny.

WYKAZ CELÓW – DOBÓR TREŚCI

Celem tego programu jest:

·        Kształtowanie umiejętności obcowania z ludźmi, dostrzeganie i szanowanie potrzeb otoczenia, rozwijanie zdolności emocjonalnej empatii, rozumienie uczuć innych ludzi, często odmiennych od własnych i uznawanie prawa do własnego życia każdego człowieka (bądź koleżeński)

Normy postępowania:

- nie wyśmiewaj się z kolegi, koleżanki

- słuchaj co mówią inni

- nie wyrządzaj krzywdy innym

- pomagaj młodszym

- dziel się z innymi tym co masz

- negocjuj, przepraszaj, przebaczaj

- rozwiązuj konflikty

- ustępuj miejsca starszym

- nie niszcz (zabawek, prac, środowiska)

- pomożesz dorosłym będąc samodzielnym

- opiekuj się zwierzętami.

CELE GŁÓWNE

Uczenie dzieci współżycia z ludźmi

Uczenia pozytywnego stosunku do otaczającego świata i siebie

Uczenie zachowań społecznie akceptowanych

STANDARDY OSIĄGNIĘĆ

BĄDŹ KOLEŻEŃSKI

Dziecko potrafi:

- słuchać co mówią inni

- pomaga młodszym

- dzieli się z innymi tym co ma

- negocjuje

- przeprasza

- przebacza

- unika konfliktów

- nie wyrządza krzywdy

- nie wyśmiewa

- zgodnie współdziała

- pytać co chcieliby koledzy i koleżanki

- okazywać swoje uczucia

- powiedzieć czego się boi.

PATRZ, SŁUCHAJ, MÓW

Dziecko wie:

- że może wyrażać swoje emocje w sposób zrozumiały

- że może zwrócić się z problemami do innych

- że obrażanie się i innych nic nie daje

- że nie powinien być agresywny

- że zabawa jest dla wszystkich

- że ludzie mają prawo do błędów

- że akceptuje siebie

- że jest słuchany – słucha innych

KULTURA BYCIA

Dziecko potrafi:

- używać form grzecznościowych

- stosować zasadę dziewczynka ma pierwszeństwo

- kulturalnie spożywać posiłki

- dbać o ład i porządek

- okazać szacunek dorosłym

- uśmiechać się i być serdecznym

- słuchać i nie przerywać

- witać się i żegnać ze wszystkimi znajomymi

- ustępować miejsca starszym

- nie psuć i nie niszczyć

- pomagać dorosłym przez swoją samodzielność

- opiekować się zwierzętami

METODY, ŚRODKI, ROZWIĄZANIA

Propozycje wykorzystania w pracy wychowawczej metod, środków i rozwiązań przez nauczycieli z dostosowaniem do etapu rozwojowego swoich wychowanków;

- metodologia dobrej zabawy

- zintegrowanie środowiska grupy, przedszkola „Pobaw się moją zabawką”, „kłębek przyjaźni”, „miejsce po mojej stronie lewej jest wolne”, „Podaj iskierkę”, „Krzesło” (fałsz, prawda) ,”Kłębek przyjaźni”, „Różnię się od ciebie, podobny jestem do ciebie …”

- poznawanie imion kolegów i koleżanek

- poczucie bezpieczeństwa w grupie, w przedszkolu

- uroczystości grupowe i przedszkolne

- zapraszanie rodziców i gości

- zajęcia otwarte i dni otwarte

- wspólne spotykanie się grup na czytaniu bajek

- opracowanie i przestrzeganie „Księgi zasad” (każdej grupy) lub „Kodeksu Praw”

- przestrzeganie ustalonych form zachowań

- wykorzystanie literatury, tworzenie własnych obrazowych przykładów przez nauczycielkę

- wykorzystanie metody „krąg uczuć”

- metody projektu „Lubię gdy…”, „cieszę się gdy…”, „Dobrze gdy….”, „Źle gdy…

- drama „Jesteś moim lustrem”, „Jak opiekuję się..”

- wizualizacja tekstu „Podróż do krainy szczęścia”

- zaufanie do nauczycieli i pracowników

- zdobywanie umiejętności negocjowania

- metody relaksacyjne

- mówienie o sobie, słuchanie innych

- wspólne wycieczki

- prace grupowe

- spartakiady

- pomoc młodszym

- kultura bycia

- tworzenie kalendarza urodzin

- tworzenie albumów grupy i rodziny

- pomoc zwierzętom

- zaangażowanie wszystkich pracowników przedszkola

- współpraca ze wszystkimi rodzicami

- pedagogizacja rodziców

- gazetka przedszkolna, kącik informacyjny, zebrania, korespondencje.

 

Danie dzieciom możliwości uczenia się, rozpoznawania i otwartego komunikowania się z innym, wyrażania własnych uczuć i potrzeb, tworzenie okazji do gromadzenia wiedzy o tym jakie uczucia przeżywają koledzy i koleżanki  w różnych sytuacjach, co może stanowić podstawę do lepszego rozumienia i akceptacji, rozwijanie poczucia własnej wartości.

(patrz, słuchaj, mów)

Normy postepowania:

- wyrażaj swoje emocje w sposób dla nas zrozumiały

- zwróć się z problemami do kogoś

- nie obrażaj się i innych

- nie bądź agresywny (nie bij, nie zabieraj)

- baw się tak aby nie przeszkadzać innym

- pytaj co chcieliby koledzy i koleżanki

- pamiętaj o konsekwencjach swoich działań

- rób tak aby zabawa była dla wszystkich

- ludzie mają prawo do błędów

- akceptuj siebie takim jakim jesteś (masz coś dobrego)

- okazuj swoje uczucia innym

- powiedz czego się boisz

- zawsze ciebie słuchamy – słuchaj innych

 

·    Kształtowanie zachowań społecznie akceptowanych, budowanie zachowań kulturalnych, budzenie wrażliwości na estetykę pomieszczeń, otoczenia, ubioru, próby wpajania u dzieci zasad savoir – vivru.

(kultura bycia)

Normy postepowania:

- używaj form grzecznościowych

- stosuj zasadę dziewczynka ma pierwszeństwo

- umiesz kulturalnie spożywać posiłki

- dbasz o ład i porządek tam gdzie pracujesz i bawisz się

- okazujesz szacunek dorosłym, starszym

- uśmiechaj się i bądź serdeczny

- słuchaj gdy ktoś mówi, nie przerywaj

- mów głosem umiarkowanym nie krzycz

- witaj się i żegnaj ze wszystkimi

CELE SZCZEGÓŁOWE

(BĄDŹ KOLEŻEŃSKI)

Kształtowanie umiejętności obcowania z ludźmi.

Dostrzeganie i szanowanie potrzeb otoczenia.

Rozwijanie zdolności emocjonalnej empatii.

Rozumienie uczuć innych ludzi odmiennych od naszych.

Uznawanie prawa do własnego życia każdego człowieka.

(PATRZ, SŁUCHAJ, MÓW)

Uczenie się rozpoznawania, otwartego komunikowania innym własnych uczuć i potrzeb,

Gromadzenie wiedzy o przeżywanych uczuciach kolegi i koleżanki w różnych sytuacjach.

Tworzenie postawy zrozumienia i akceptacji.

Rozwijanie poczucia własnej wartości.

 

(KULTURA BYCIA)

Kształtowanie zachowań społecznie akceptowanych

Budowanie zachowań kulturalnych.

Budzenie wrażliwości na estetykę pomieszczeń, otoczenia, ubioru.

Próby wpajania zasad savoir – vivru.

PROPONOWANE SPOSOBY WSPÓŁPRACY Z RODZICAMI

Niezbędnym warunkiem skuteczności naszych oddziaływań wychowawczych jest uwzględnienie sytuacji dziecka w rodzinie oraz poziomu kultury pedagogiczno- wychowawczej jego rodziców. Nie rozpoczynamy kontaktów od wytykania błędów wychowawczych. Jednym z najlepszych sposobów osiągniecia porozumienia jest partnerstwo w komunikacji. Polega ono na takim prowadzeniu rozmowy, w której są brane pod uwagę potrzeby rodziców i nauczycieli. Kontakty z rodzicami przynoszą efekty, jeśli oparte są na zaufaniu, szczerości, otwartości, podmiotowym traktowaniu i gotowości do zmian. Oprócz stosowanych do tej pory metod współpracy z rodzicami takich jak; zebrania, kontakty indywidualne, zajęcia otwarte, uroczystości, pedagogizacje - program ten proponuje szersze wykorzystanie wspólnego świętowania, zajęcia integrujące. Tego typu spotkania powinny być dla wszystkich uczestników przyjemnością, być czasem dobrej zabawy. Jest to więc mocny element wychowawczy dla wszystkich uczestników. Wymaga to jednak dobrego zaplanowania, przygotowania i prowadzenia. Szerzej należy też wykorzystać kąciki dla rodziców i gazetki przedszkolne i umieszczać w nich artykuły pedagogiczne i psychologiczne, adresy, telefony poradni specjalistycznych, wybrane elementy z życia przedszkola i grupy, rady i wskazówki psychologiczne, pedagogiczne, konkretnego postępowania, literaturę, ciekawostki wydawnicze.